HUH?! Wat nou weer? De Aarde op? Yep! De dag dat de aarde op was in 2010 is… alweer een tijdje voorbij: 21 augustus 2010. Als je bekijkt wat de planeet ons jaarlijks levert aan energie en grondstoffen en hoeveel we ervan gebruiken dat zien we dat de kloof tussen vraag en aanbod steeds groter wordt.
Lees meer…
Negen grote bedrijven in Nederland waar onder Tata Steel, DSM en Akzo zijn in het geheim met de overheid overeengekomen om vanaf 2013 zo min mogelijk te betalen voor de uitstoot van CO2. Het principe “de vervuiler dokt” wordt aan de laars gelapt. Van 2013 tot 2023 legt de overheid naar schatting 2 miljard op tafel in het voordeel van de zware industrie. Door deze deal is E.O.N. in staat om een anders onrendabele kolencentrale straks rendabel stroom te laten leveren aan deze 9 bedrijven.
Lees meer…
Een breed aangekondigde opvatting is dat kernenergie een dramatische wereldwijde opleving en levendige groei beleeft , omdat het de concurrentiepositie verbeterd, noodzakelijk, betrouwbaar, veilig en vitaal is voor brandstof veiligheid en de bescherming van het klimaat.
Dat is allemaal onwaar. In werkelijkheid is kernenergie bezig met haar decennia-lange ineenstorting op de mondiale markt, omdat het kennelijk niet concurrerend is, overbodig, verouderd en hopeloos onrendabel is, dat men niet eens hoeft te discussiëren of het wel schoon en veilig is; het verzwakt de elektrische betrouwbaarheid en de nationale veiligheid, en het verslechtert de klimaatverandering als je vergelijk wat je kunt doen door dezelfde hoeveelheid geld en tijd te besteden aan meer effectieve opties.
Dit zijn de belangrijkste conclusies bekendgemaakt in een diepgaand onderzoek over kernenergie gepubliceerd door het Rocky Mountain Institute.
Steeds vaker hoor je de term atoomstroom naar voren komen zodra het over duurzame oplossingen gaat. Dat is eigenlijk wel vreemd omdat kernenergie alles behalve duurzaam is. Uranium is een eindige brandstof, in de gehele nucleaire keten komt veel CO2 vrij en je zadelt de volgende generaties ook nog eens op met radioactief afval. Iemand dit mooi heeft kunnen verwoorden is Wubbo Ockels.
Ons voedselsysteem staat wereldwijd voor een ongekende crisis. Het leven van honderden miljoenen, mogelijk zelfs miljarden mensen is in gevaar. Vier gelijktijdig optredende dilemma’s die alle voortvloeien uit onze afhankelijkheid van eindige fossiele brandstoffen, vormen de oorzaak.
De kabinetsdoelstellingen rond meer duurzame energie en minder CO2 uitstoot in 2020 worden niet gehaald. Het verbruik van aardolie, de grootste bron van Nederlandse CO2 emissies, neemt zelfs fors toe. Dat concludeert Peakoil Nederland uit een doorrekening van het huidige energie- & klimaatbeleid van dit kabinet, en een analyse van de toekomstige olie- en gasproductie. ” We zullen naar een dubbele doelstelling toe moeten, niet alleen 20% minder CO2 uitstoot, maar ook 20% minder olieverbruik in 2020. Als stap op weg naar een post fossiele economie in de 21ste eeuw.”
Lees meer…
De voortdurend groeiende wereldwijde consumptie van metalen zal bij ongewijzigd beleid binnen enkele
decennia tot grote tekorten leiden, met ernstige gevolgen. Een aantal metalen is nu al schaars, dat wil zeggen de behoefte is groter dan de productiecapaciteit. De productiecapaciteit kan niet zomaar worden opgeschroefd: het kost namelijk steeds meer energie om uit steeds lagere ertsgraden metalen te winnen.
Recycling kan het gat tussen vraag en aanbod niet overbruggen: door de groeiende consumptie dient er jaarlijks nieuw materiaal in omloop te komen. Intensievere recycling kost bovendien óók meer energie. Schaarste van één of van enkele metalen leidt nog niet direct tot grote problemen, omdat een dergelijk metaal dan uiteindelijk vervangen wordt door een ander metaal (substitutie). Als gevolg van de toenemende energieschaarste in de wereld zullen min of meer tegelijkertijd juist tientallen metalen schaars worden.
Brandstofcellen zijn volgens autofabrikanten de toekomst: auto’s op waterstof zou de oplossing zijn voor het CO2 probleem. Enkele grote fabrikanten verwachten dan ook in 2015 de eerste brandstofcellen productieklaar te kunnen hebben. Wij zetten hier echter onze vraagtekens bij…
Een wereld zonder olie is nu ondenkbaar, maar het zal niet meer lang duren voordat we gedwongen worden om onze olieverslaving af te bouwen. De olieproductie stijgt sinds 2004 nauwelijks meer. De reden: de productie daalt in een groot deel van de olieproducerende landen. En waar de productie nog wel kan stijgen zoals in Koeweit, Nigeria, en Irak zijn er grote politieke problemen. Daarmee is het moment van peakoil, waarna de productie wereldwijd structureel daalt aangebroken. Met zeer volatiele olieprijzen en aanstormende olietekorten wat een opdoemend gevaar is voor onze welvaart. Peakoil betekent een oliecrisis van permanente aard die pas opgelost kan worden als we grootschalig overschakelen op alternatieven voor olie in transport en voor de productie van plastics. Niet volop investeren in alternatieven voor aardolie heeft een langdurige periode van economische krimp tot gevolg.
Naast abrupte financiële en economische crises is er ook sprake van een meer sluipende crisis. Bij deze crisis gaat het om groei en wel van de concentratie van CO2 in de atmosfeer. Het gebruik van kolen, olie en gas leidt wereldwijd tot een uitstoot van circa 25 miljard ton CO2 per jaar. Vrijwel iedereen is ervan overtuigd dat deze uitstoot van CO2 hoog is en risico’s met zich meebrengt, voor onze planeet en daarmee voor de mensheid. Wat te doen? Eén van de opties die wordt onderzocht is de permanente opslag van CO2, bijvoorbeeld in lege aardgasvelden zoals die onder Barendrecht. Maar is dat wel zo verstandig?
Meest populair